[Avengers-Yaoi-](ThorxLoki) please,with me

ข้อมูลเบื้องต้น

หลังจาก พ่ายแพ้ โลกิเหมือนเกลียดทุกอย่างรอบตัว

ชีวิตของข้ามันหมดไปแล้ว  ทำได้แค่จ้องมองพี่ชายด้วยน้ำตานองหน้า ด้วยความแค้น ความโกรธ  และน้อยใจ....

ทำไมล่ะ..ข้าควรจะแค้นเขาให้มากๆ..กลับไปหาชาวชิทอเรียน ปลุกระดมกองทัพใหม่
มาจัดการกับทุกคน โดยเฉพาะธอร์...


แต่ทำไมเหมือนความเคียดแค้นเขาจะน้อยลงๆ ทุกวัน มันกลายเป็น   น้อยใจ และเริ่มจะกลายเป็น ต้องการ

เนื้อเรื่อง

ธอร์ย่างเท้าลงมาสู่แอสการ์ดอย่างสง่างามพร้อมเสียงโห่ร้องของชาวแอสการ์ดต้อนรับ

ผิดกับโลกิที่โดนกระแทกลงกับพื้นพร้อมพันธนาการมัดมือ เท้า

ความรู้สึกเจ็บร้าวประดังขึ้นบนร่างกายจากโดนฮัลค์ทุ่มก็แทบตาย แถมโดนทหารชั้นต่ำต้อยเหวี่ยงลงพื้นทำเอาโลกิอยากจะอาละวาด หรือไม่ก็ตายๆไปซะ

ธอร์ดึงตัวเขาขึ้นมาก่อนปลดพันธนาการที่มือให้
"โลกิ.."   ธอร์พูดน้ำเสียงแผ่วเบา เป็นนัยว่าจะช่วยพยุง

"อย่ามาแตะตัวข้า"  โลกิกระแทกเสียงใส่พี่ชาย ก่อนจะพยามเดินกะโผลกกะเผลกโดยมีทหารยามล้อมหน้าล้อมหลัง



ธอร์ได้เพียงมองตามหลังน้องชายที่สั่นเบาๆ

----
สามอาทิตย์โลกิถูกสั่งขังไว้ในคุก ตอนแรกโดนสั่งพันธนาการมือและเท้ารวมถึงไม่อณุญาตให้เคลื่อนไหวด้วย

แต่สองวันต่อมา โลกิได้รับการหย่อนโทษเหลือเพียงกักบริเวณ ได้รับอาหาร รวมถึงไม่ต้องใส่โซ่

ชายชราปิดตาข้างนึงเดินเข้ามา ใบหน้าเขาคุ้นเคยยิ่งกว่าท้องฟ้า หรือใบหน้าของตัวเองเสียอีก
เขาหน้านิ่งมาก จนมองไม่ออกว่ารู้สึกอะไร ผิดหวังหรอ โกรธหรอ เสียใจหรอ หรือทุกอย่าง

"ขอบคุณที่ลดโทษให้ข้า ท่านพ่อ" โลกิพยามกล่าวด้วยเสียงเบาที่สุด  แม้ว่าในใจอยากจะกรีดร้องดังๆใส่ชายตรงหน้า ที่เขาเชื่อว่าเป็นพ่อมาตลอด แต่ หักหลังเขาแบบนี้

"ไม่ใช่ข้า "  โอดินเอ่ย "พี่ชายเจ้า ธอร์ "

โลกิใบหน้าแข็งค้าง ความเจ็บปวดใจประดังขึ้นมาอีกแล้ว
"ธอร์หักหลังข้า" โลกิเสียงเครือ

"ธอร์พยายามช่วยเจ้า!!" โอดินกระแทกเสียง "เขารักเจ้ามาก ธอร์พยามทุกทางเพื่อให้เจ้าลดโทษ"

โลกิเบิกตา มือสองข้างสั่นน้อยๆ

"รู้มั้ยว่าระหว่างเจ้าหมดอาลัยตายอยากกับการถูกกับริเวณ ธอร์ออกไปประจันกับชาวชิทอเรียนที่จะมาล้างแค้นเจ้า  พวกมันพยามบุกแอสการ์ด"

น้ำตาไหลผ่านม่านตาสีเขียวสดทันที

ทำไมกัน ส่งตัวข้าให้ชาวชิทอเรียนสิ

ข้าจะแค้นเจ้าอีก....จะได้ไม่อ่อนแออีก....จะได้ตายๆซักที
"เจ้ายังเปลี่ยนทันน่ะโลกิ  ธอร์เชื่อแบบนั้น"

"แต่ท่านไม่เชื่อข้า โอดิน"

ชายชราเงียบไป บาดแผลในใจลูกชายของเขาลึกเหมือนเกิน จนกลายเป็นเรียกร้องความสนใจทุกๆอย่าง

"ข้าเชื่อเจ้า และข้าเป็นบิดาเจ้า"

แสงสีทองค่อยๆจับตัวรวมกันเป็นด้ามคทายาวขึ้น เป็นรูปร่างมากขึ้น  จนสุดท้ายคทาคู่ใจของหนุ่มน้อยก็ปรากฏในมือเขาอีกครั้ง โอดินแตะหัวลูกชายตัวเอง เกราะหมวกที่โดนริบไปแล้วมันกลับมาประดับอยู่บนศีรษะเขาอีกครั้ง

"เจ้าจะเลือกใช้พลังตอนนี้ไปช่วยพี่ชายเจ้า หรือจะเอาไปสร้างกองทัพอีกครั้งก็ตาม"

"และท่านอยากให้ข้าไปช่วยธอร์" โลกิว่า

"แล้วแต่หัวใจเจ้าจะตัดสินใจ"


โลกิพุ่งออกไปทันที โอดินยิ้มบางๆให้ลูกชายของเขาเอง



----

ธอร์ปาค้อนออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า มันอุ่นวาบทุกครั้งที่กลับมาอยู่ในมือของเจ้านาย และธอร์พอใจกับปฏิกริยานี้
สายฟ้าฟาดลงมารุนแรงหลายต่อหลายครั้ง สังหารชาวชิทอเรียนไปหลายกองทัพ
ชิฟ ยืนห่างออกไปราวสิบหลาสู้จนสุดใจเช่นกัน


แต่ร่างกายเริ่มไม่ไหวแล้ว..

ธอร์สู้มาหลายวันเพื่อป้องกันแอสการ์ด----และโลกิ

เกราะของเขาไม่สะท้อน และเป็นรอย เสื้อคลุมขาดวิ่น ใบหน้าและผมกระเซอะกระเซิงจนดูไม่ได้

ชิทอเรียนตนนึงหันคมหอกใส่เทพเจ้าสายฟ้า ในเสี้ยววินาทีก่อนที่จะคมมีดแหลมจะทะลุศีรษะของธอร์


อึก!

ใบมีดโค้งคล้ายง้าวทะลุหน้าอกชิทอเรียนตนนั้น
ปลายคทาที่คมและคุ้นเคย พร้อมเจ้าของ

"โลกิ.."
"ข้าไม่ได้มาช่วยท่าน" โลกิรีบปัด "ข้ามาในนามชาวแอสการ์ด"

ธอร์ยิ้มรับ
โลกิปัดชิทอเรียนออกจากปลายอาวุธตนเอง

"คราวนี้ข้าจะอยู่ข้างเจ้า" ธอร์กระซิบแล้วโอบแขนรอบตัวน้องชาย ก่อนจูบที่ขมับทีนึง "ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าอีก"

โลกิช็อกค้างเป็นยีราฟที่โดนใบหญ้าติดคอ โหนกแก้มและใบหน้าแดงจัดและร้อนผ่าวพยามดันตัวออก แต่ธอร์แข็งแรงเกินไป หรือ เขาเกิดอาการหมดแรงทั้งๆที่เพิ่งมาถึงสนามรบแท้ๆ

ธอร์ใช้แขนข้างนึงโอบน้องชายไว้แน่น ราวกับกลัวจะเสียไปอีก มืออีกข้างถือโยลเนียร์อย่างทรนง ฟาดสายฟ้าโคร้มใหญ่ใส่ศรัตรูนับพัน
โลกิ(ที่ตลอดหัวไหล่ยันเอวถูกธอร์ตรึงไว้ข้างกาย) มือขวาแกว่งคทาสังหารชิทอเรียนที่กรูเข้ามา ส่วนอีกมือที่เรียวและขาว ประกบบนหลังฝ่ามือธอร์เอาไว้

มือของธอร์อบอุ่นมาก...

ธอร์สัมผัสถึงมือที่อ่อนบาง และเย็นเฉียบของโลกิแตะบนหลังมือ เขาแอบยิ้ม

มือโลกิจะไม่เย็นเฉียบแบบนี้ตลอดไป...สักวันเขาจะทำให้มันอุ่นขึ้น

"ข้าอยากให้ท่านอยู่ข้างข้า" โลกิกระซิบ

"ข้าอยู่นี่แล้ว" ธอร์ตอบรับ


----
END

thank you for every comment!
hope ypu enjoy!